21 Ocak 2013 Pazartesi

Nihayet - Major Es


Içimde kalanlari sildim tek tek
vurdum boynumu bak giyotinlere
kurtarmak adina hiçbise yapma
istemiyorum nefes almayi bile ben

zaman darmis lan kimin umrumda
yaralar kapanmaz açildi bir kere
ruhum inan senden çok uzakta
ne sen ne dönersin ne de ben gelirim

aglama faslini geçtim ne yazik
solmus güllerin yapraklari gibi
simdi biten bitebilir artik
ama çok yorgunum daha bitkinim artik

gitti giden ben ne kadar yalvarsam
degisen hiçbise yok dünden farksiz
hersey ayni
tek degisen sen ve de
sana olan askim

nihayet ben ve odam yalniz
nihayet yoklugun aci vermiyor
artik senden kalan esyalari yaktim
nihayet duvar üstüme gelmiyor

anlam arayan gözler vardi
hani sana verdigim sözler vardi
sende sil at geçmisi ben gibi
mazinin karanligini unutalim artik

yaptigim hatalari onarma vakti
senin izlerin kalacak belki
mesafelerde kaybolan da bizdik
kapanmisti zaten askin bahsi

donuk resimlerde biraktim seni
sonra yaktim ucundan hepsini
döndüm aynaya ve baktim yüzüme
dedim tamam be unuttum artik


nakarat :

bilsen bir zamanlar
askin tarifi sendin yar

bilmem ne kadar daha yol var
ayrilmak seni benden alan

yazmamak için çok direndim seni ama
tutamiyorum düsleri aklimdasin hep
simdi bi deli sair oldum ben
elimde bir kalem dilimde sarkim

tek dilegim üzülme
gecelerce aglama nolur
ama koptu benim zerrelerim senden bütün
tozlarim uçustu havada senden yoksun

bilinmez bi yolcu oldum ardinda
geberik hislerimle yasiyorum yalniz
hayat acimaz kimseye bu böyle
vermez kimseye ikinci sansi

veda edenler edasiyla
geçtim gittim yanindan hemen
muhtemel bir ölüyüm bende
gülmeyi seçtim gülemedim ben

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder